Karmienie piersią jest pewną umiejętnością, sztuką, której powinna nauczyć się każda matka i jej dziecko. Claude Didierjean-Jouveau napisała wprost, że „karmienie piersią, jak wiele innych ludzkich czynności, jest sztuką naśladowczą, sztuką imitacji. Wymaga więc modelu, na który można by popatrzeć, aby go naśladować.” Niestety kobieta XXI wieku bombardowana jest zewsząd obrazami, reklamami dziecka karmionego sztucznie, butelką.

Zasady naturalnego karmienia:
• Najlepiej przygotować się do karmienia naturalnego przed lub w trakcie ciąży. W niektórych szkołach rodzenia każda matka na lalce i modelu piersi uczy się przystawiania „swojego dziecka” w każdej pozycji.
• Zaczynamy od wygodnej pozycji do karmienia. W ciągu dnia najczęściej karmimy w pozycji siedzącej. Wygodny fotel jest wprost niezbędny. Siadamy tak, aby plecy były proste, przydatna może być mała poduszeczka „jasiek”, którą układamy za plecami. Nogi powinny być dobrze oparte na podłodze lub podnóżku. W pozycji leżącej matka układa się swobodnie na boku lub plecach. Ważny jest dobry nastrój matki.
• Dziecko przystawiamy do piersi, gdy wykazuje oznaki głodu, ale jest spokojne.
Układamy je najlepiej na specjalnej poduszce – rogalu do karmienia lub zwykłym „jaśku”, w pozycji „brzuch do brzucha” czy też „twarz do twarzy” tak, aby jego ucho, bark i biodro były w jednej linii.
• Odpowiedni uchwyt piersi (dłoń układamy w kształcie litery C). Kciuk ułożony powyżej brodawki piersiowej i cztery palce od spodu dobrze podtrzymujące pierś nie dotykają otoczki.
• Moment podania piersi. Gdy dziecko otwiera szeroko buzię, zdecydowanym ruchem ramienia należy przygarnąć je do piersi w taki sposób, aby uchwyciło brodawkę piersiową z jak największą ilością otoczki. Nos i broda dziecka muszą dotykać do piersi.
Powyższe zasady obowiązują we wszystkich pozycjach!

Pozycja klasyczna
Głowa dziecka ułożona jest w zgięciu łokciowym matki, jej przedramię otacza tułów dziecka aż do pośladków. Jest to pozycja najchętniej wykorzystywana, doskonała dla dzieci dobrze ssących.

Pozycja leżąca „dziecko na matce”
Leżąca na plecach matka ma głowę podpartą „jaśkiem”, dziecko jest ułożone na matce tak, aby jego usta znajdowały się na wprost brodawki piersiowej. Wykorzystywana tuż po cięciu cesarskim, przy szybkim wypływie pokarmu, kolce niemowlęcej.

Pozycja spod pachy lub futbolowa
Siedząca matka ma tułów i nóżki dziecka z boku, pod pachą podtrzymywane jej ramieniem. Druga dłoń podaje pierś do karmienia. Pozycja za mało wykorzystywana. Bardzo przydatna do karmienia po cięciu cesarskim, w zastojach i stanach zapalnych piersi, a także do lepszej kontroli ssania, przy obfitych piersiach, karmieniu bliźniąt i wcześniaków.

Pozycja krzyżowa
Głowa i tułów dziecka są podtrzymywane przez rękę przeciwną do podawanej piersi. Świetna pozycja do nauki ssania, często stosowana przy karmieniu noworodków przedwcześnie urodzonych.

Pozycja leżąca
Ułożona na boku matka ma poduszkę między swoją głową a ramieniem. Dziecko jak w pozycji klasycznej ma główkę opartą w zgięciu łokciowym. Najczęściej matki karmią w tej pozycji tuż po porodzie i nocą.

Sposób karmienia bliźniąt
Oboje dzieci ułożone w pozycji klasycznej „na krzyż”. Oczywiście możliwe są warianty mieszane np. jedno dziecko ułożone w pozycji spod pachy a drugie w pozycji klasycznej.
Każde z dzieci jest ułożone w pozycji spod pachy. Pozycja ta jest najczęściej wykorzystywana do jednoczesnego karmienia bliźniąt, dzieci ułożone „każde przy swojej piersi” nie przeszkadzają sobie nawzajem. Należy pamiętać o zmianie piersi. Można np. przez cały dzień przystawiać dziecko do tej samej piersi, a zmienić następnego dnia.
***
Tekst: Bożena Florczyk, Pediatra Neonatolog, Międzynarodowy Konsultant Laktacyjny, Ordynator Oddziału Noworodków i Wcześniaków z Pododdziałem Patologii Noworodka i OION Szpitala Wojewódzkiego w Łomży. Założycielka szkoły rodzenia Bona Familia. www.bonafamilia.ovh.org